Over Jan Fabre

Jan Fabre is multidisciplinair kunstenaar. Zijn opleiding kreeg hij aan het Stedelijk Instituut voor Sierkunsten en Ambachten in Antwerpen en aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten aldaar. Bekendheid kreeg hij met zijn theaterwerk (theatercompagnie Troubleyn) en zijn beeldende kunstwerken.

Na een paar jaar toneelteksten te hebben geschreven begon hij in 1980 te regisseren. De Macht der Theaterlijke Dwaasheden was te zien op de Biënnale van Venetië in 1984. In zijn theatrale werk neemt het extatische lichaam een centrale plaats in. Gaandeweg integreerde Fabre zijn werken met die van Marina Abramovic, Wim Delvoye, Henk Visch, Luc Tuymans en anderen.

Als tekenaar werd Jan Fabre bekend met zijn Bic-art, tekeningen gemaakt met balpen, vaak van immense proporties. De grens van tekening en sculptuur vervaagt. Eind 20^e eeuw introduceert hij zijn bronzen beelden, zoals De man die de wolken meet, op het dak van het S.M.A.K. in Gent (1998). Het is een eerbetoon aan Fabres vroeg overleden tweelingbroer. De titel van Searching for Utopia, een vele malen uitvergrote schildpad met op zijn schild een ruiter, verwijst naar Utopia van Thomas Moore, maar herinnert ook aan The Boy Who Talks With Animals van Roald Dahl (1977). Deze was te zien op ARTZUID 2011. Tijdens ARTZUID 2019 stonden zijn werken 7 bathtubs en De man die vuur geeft tentoongesteld.

Fabre kreeg veel prestigieuze opdrachten, waaronder van koningin Paola en de Katholieke Universiteit Leuven. In 2008 realiseerde hij dertig grote installaties die een confrontatie aangingen met de werken van Vlaamse, Hollandse en Duitse meesters. Opnames van een daar opgenomen performance waren twee jaar later in het Antwerpse Muhka te zien.

Jan Fabre kwam een aantal malen in opspraak. Zijn werk werd verschillende keren onderscheiden en is onder andere te zien in Museum Kröller-Müller en De Fundatie.