Meer over de kunstenaar

Marc Bijl studeerde aan de Academie voor Kunst en Vormgeving in Den Bosch en aan de Rennie Macintosh School of Art in Glasgow. Hij is woont en werkt in Berlijn. Zijn werk bestaat uit sculpturen, schilderijen, installaties en muziek. Hij speelt graag met tegenstellingen (plus-min, binnen-buiten, goed-slecht). Uitwerkingen hiervan zijn bijvoorbeeld een brandend vredesteken of een met teer overdekt beeld van een adelaar.

In zijn werk verwijst Bijl naar boegbeelden van de moderne kunst als Piet Mondriaan, Mark Rothko en Barnett Newman. Maar in plaats van Mondriaans zwarte lijnen, rode, blauwe en gele vlakken in Victory Boogie Woogie heeft Bijl in alle vier hoeken een reep doek weggesneden waardoor het metalen spanraam van Power Structure (after Mondrian) zichtbaar wordt.

Zijn onderzoekend, kritische en bevragende werkwijze ten opzichte van de samenleving en haar beeldcultuur, levert Bijl de aanduiding ‘anarchistisch’ kunstenaar op. Dit onderzoek vindt zowel in zijn atelier als op straat plaats. Sociale kwesties en het gebruik van symbolen en regels vormen de basis van zijn werk. Hij reageert op mondiale thema’s en op symbolen van politieke macht, globalisering van de economie, religie en nationalisme. Deze interventies in de openbare ruimte, en video’s onderstrepen zijn perceptie van de wereld, of ondermijnen deze juist. Een voorbeeld is het woord TERROR, dat Bijl tijdens Documenta 11 (Kassel) spoot op zes zuilen van het Fridericianum; op elke zuil een letter.

Bijl wisselt in zijn werk tussen straatcultuur en politieke activiteit, zoals hij doet tussen beeld, tekst en muziek. Waar zijn vroege werk cartoonachtig, vaak tekstueel en representatief is, is het meer recente abstracter en minimalistischer. De crux is niet langer de symboliek, maar wat die symboliek betekent en vertegenwoordigt. Hij verwijst mee naar modernistische kunsthistorisch iconen als Rothko, De Stijl, Kounellis en Beuys.